Μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα (ΜΔΣ)

Σχετικά με τα Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα

Τα Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα (ΜΔΣ) είναι κακοήθειες που προέρχονται από τον μυελό των οστών και επηρεάζουν την ανάπτυξη των αιμοσφαιρίων με αποτέλεσμα ο οργανισμός να μην μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Σε περίπου έναν από τους τρεις ασθενείς, το ΜΔΣ εξελίσσεται σε οξεία μυελογενή λευχαιμία (ΟΜΛ), μια ασθένεια στην οποία τα κύτταρα του αίματος αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα.Αρχικά, τα Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα θεωρούνταν ως προλευχαιμικές καταστάσεις και ταξινομήθηκαν ως διακριτές διαταραχές. Στον γενικό πληθυσμό, το ΜΔΣ είναι σχετικά σπάνιο. Ωστόσο, σε ασθενείς ηλικίας άνω των 60 ετών, η επίπτωση είναι μεταξύ 20-50 ανά 100.000 άτομα.

Τι είναι το ΜΔΣ;

Στα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα, τα βλαστοκύτταρα του αίματος δεν ωριμάζουν όπως θα έπρεπε σε υγιή αιμοπετάλια, ερυθρά αιμοσφαίρια ή λευκά αιμοσφαίρια. Έτσι, επειδή τα αιμοποιητικά κύτταρα παραμένουν ανώριμα, δεν λειτουργούν σωστά και ο ασθενής τελικά νοσεί.

Ποιοι είναι οι Παράγοντες Κινδύνου για ΜΔΣ;

Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης μυελοδυσπλαστικών συνδρόμων:

Προχωρημένη ηλικία:

Οι περισσότερες περιπτώσεις ΜΔΣ διαγιγνώσκονται σε άτομα ηλικίας 70-80 ετώνΦύλο:

Το ΜΔΣ είναι πιο συχνό στους άνδρες παρά στις γυναίκες.

Προηγηθείσα θεραπεία κακοήθειας:

Η προηγηθείσα θεραπεία άλλης κακοήθειας αποτελεί προδιάθεση για ΜΔΣ.

Γενετικά σύνδρομα:

Άτομα με συγκεκριμένα κληρονομικά σύνδρομα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν ΜΔΣ. Παραδείγματα: αναιμία Fanconi, σύνδρομο Shwachman-Diamond, αναιμία Diamond-Blackfan, κ.α.

Οικογενείς μεταλλάξεις: Μια γονιδιακή μετάλλαξη που εμφανίζεται στην οικογένεια μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης ΜΔΣ.

Κάπνισμα:

Οι καρκινογόνες ουσίες στον καπνό του τσιγάρου απορροφώνται στο αίμα καθώς περνά μέσα από τους πνεύμονές, με αποτέλεσμα να εξαπλώνονται σε πολλά μέρη του σώματος.

Ποια είναι τα συμπτώματα του ΜΔΣ;

Τα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα οδηγούν σε χαμηλό αριθμό αιμοποιητικών κυττάρων και πολλά από τα πρώιμα συμπτώματα του ΜΔΣ σχετίζονται επομένως με ελλείψεις ενός ή περισσότερων  αιματολογικών σειρών.

Η αναιμία (λίγα ερυθρά αιμοσφαίρια) μπορεί να προκαλέσει:      

  • Έντονη κόπωση         
  • Ζάλη
  • Αδυναμία       
  • Χλωμό δέρμα      
  • Δυσκολία στην αναπνοή     
  • Πονοκεφάλους

 

Η λευκοπενία (χαμηλά λευκά αιμοσφαίρια) μπορεί να προκαλέσει:-       

  • Συχνές ή σοβαρές λοιμώξεις

 

Η θρομβοπενία (χαμηλά αιμοπετάλια) μπορεί να προκαλέσει:       

  • Εύκολες εκχυμώσεις και αιμορραγία
  • Συχνές ή σοβαρές ρινορραγίες        
  • Αιμορραγία από τα ούλα

 

Άλλα γενικά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

  • Πυρετό        
  • Πόνο στα οστά        
  • Απώλεια βάρους        
  • Απώλεια όρεξης 

Πόσοι τύποι ΜΔΣ υπάρχουν;

Υπάρχουν διάφοροι τύποι ΜΔΣ, ανάλογα με το πώς έχουν επηρεαστεί τα κύτταρα του αίματος και του μυελού των οστών. Σύμφωνα με το σύστημα ταξινόμησης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), το ΜΔΣ κατηγοριοποιείται με βάση το πώς εμφανίζονται τα κύτταρα στο μικροσκόπιο και πόσα ανώμαλα κύτταρα υπάρχουν:

  1. ΜΔΣ με πολυγραμμική δυσπλασία (MDS-MLD): επηρεάζονται δύο ή περισσότερες αιμοποιητικές σειρές.
  2. ΜΔΣ με δυσπλασία μονής γραμμής (MDS-SLD): επηρεάζονται τα ερυθρά αιμοσφαίρια.
  3. ΜΔΣ με δακτυλιοειδείς σιδηροβλάστες (MDS-RS): τα ερυθρά αιμοσφαίρια δεν μπορούν να επεξεργαστούν τον σίδηρο που είναι απαραίτητος για την παραγωγή αιμοσφαιρίνης. Ως αποτέλεσμα, ο σίδηρος σχηματίζει έναν δακτύλιο γύρω από τον πυρήνα των ερυθρών αιμοσφαιρίων που αναπτύσσονται.
  4. ΜΔΣ με περίσσεια βλαστών (MDS-EB): επηρεάζονται μία ή περισσότερες αιμοποιητικές σειρές και υπάρχουν αυξημένα σε αριθμό βλαστικά κύτταρα στο μυελό των οστών και στο αίμα.
  5. ΜΔΣ με del(5q): επηρεάζονται τα ερυθρά αιμοσφαίρια – παρατηρείται αναιμία, και υπάρχει μόνο μια μικρή ποσότητα βλαστικών κυττάρων στο μυελό των οστών και στο αίμα.
  6. ΜΔΣ αταξινόμητα, (MDS-U).

 

Το ΜΔΣ μπορεί επίσης να οριστεί με βάση την κλινική ταξινόμηση, η οποία αναφέρεται στην υποκείμενη αιτία της νόσου. Εάν δεν μπορεί να εντοπιστεί η αιτία, ονομάζεται πρωτοπαθές ΜΔΣ. Όταν η αιτία της νόσου είναι γνωστή, ονομάζεται δευτεροπαθές ΜΔΣ. Η διάγνωση του ΜΔΣ ως πρωτογενούς ή δευτερογενούς είναι απαραίτητη για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας. Υπάρχουν τέλος και άλλες ταξινομήσεις ΜΔΣ με βάση την παρουσία ή όχι συγκεκριμένων μεταλλάξεων.

Διάγνωση ΜΔΣ;

Μια ολοκληρωμένη κλινική εξέταση, η λήψη λεπτομερούς ιστορικού του ασθενούς και εξειδικευμένες εξετάσεις είναι όλα απαραίτητα για τη διάγνωση ΜΔΣ. Μερικές από τις διαγνωστικές εξετάσεις που θα χρειαστούν συνήθως περιλαμβάνουν:

Εξετάσεις Αίματος:

Τα περισσότερα άτομα με ΜΔΣ δεν έχουν αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια και μπορεί επίσης να έχουν ανεπαρκή αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων ή αιμοπεταλίων. Άλλες εξετάσεις αίματος μπορούν επίσης να πραγματοποιηθούν για να εξετασθούν άλλες πιθανές αιτίες χαμηλού αριθμού αιμοποιητικών κυττάρων, όπως ανεπάρκεια φυλλικού οξέος και βιταμίνης Β12.

Βιοψία και αναρρόφηση μυελού των οστών:

Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει τη χρήση μιας λεπτής, ‘’κούφιας’’ βελόνας για την εξαγωγή λίγου μυελού των οστών, από το οστό του ισχίου. Στη συνέχεια, τα δείγματα αναλύονται σε εργαστήριο για να εκτιμηθεί πόσα ανώριμα κύτταρα (βλάστες) βρίσκονται στο μυελό των οστών. Αυτή η δοκιμή βοηθά στη διαφοροποίηση τόσο των τύπων ΜΔΣ μεταξύ τους, όσο και από άλλες παθολογικές καταστάσεις. Συνήθως πραγματοποιούνται και άλλες ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις, όπως η ανάλυση συγκεκριμένων χρωμοσωμάτων, η οποία ελέγχει για συγκεκριμένες αλλαγές γονιδίων.

 

Θεραπεία ΜΔΣ

Επί του παρόντος, στα εγκεκριμένα φάρμακα για τη θεραπεία του ΜΔΣ περιλαμβάνονται φάρμακα που στοχεύουν είτε στη μείωση της ανάγκης μεταγγίσεων και στη βελτίωση της αναιμίας (σ αυτά περιλαμβάνεται η ανασυνδυασμένη ερυθροποιητίνη, και η λεναλιδομίδη) για ασθενείς χαμηλότερου κινδύνου, είτε στοχεύουν σε παράταση της επιβίωσης για ασθενείς υψηλότερου κινδύνου (σ αυτά περιλαμβάνονται οι υπομεθυλιωτικοί παράγοντες). Παρόλαυτά, όλες αυτές οι θεραπείες δεν είναι θεραπευτικές, και η μόνη διαθέσιμη θεραπεία πιθανής ίασης παραμένει η αλλογενής μεταμόσχευση αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων. Που όμως, αυτή η θεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα περιορισμένο αριθμό ασθενών λόγω του ότι εφαρμόζεται σε ασθενείς που δεν έχουν άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ οι ασθενείς με ΜΔΣ είναι συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας και με πολλές συνοσηρότητες και ως εκ τούτου ακατάλληλοι για αλλογενή μεταμόσχευση. Πιο αναλυτικά, επί ανάγκης θεραπείας, υπάρχουν οι παρακάτω επιλογές:

 

Χημειοθεραπεία

Η χημειοθεραπεία είναι η χρήση φαρμάκων από το στόμα ή ενδοφλεβίως για την καταπολέμηση του καρκίνου. Τα χημειοφάρμακα μέσω της κυκλοφορίας του αίματός, φτάνουν στις περισσότερες περιοχές του σώματός. Η θεραπεία χορηγείται σε κύκλους συγκεκριμένων ημερών.

Ανοσοκατασταλτική θεραπεία

Αυτός ο τύπος θεραπείας χρησιμοποιείται για την ενίσχυση ή την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος. Διάφοροι τύποι ανοσοθεραπείας είναι σήμερα διαθέσιμες κατά του ΜΔΣ, είτε σε μορφή χαπιού, είτε ενδοφλεβίως, είτε ως εμβόλιο.

Υποστηρικτική θεραπεία – μεταγγίσεις αίματος

Με το ΜΔΣ, ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι συχνά η πρόληψη προβλημάτων που προκαλούνται από χαμηλό αριθμό αιμοποιητικών κυττάρων. Για παράδειγμα, χρειάζονται μεταγγίσεις αίματος για την καταπολέμηση της αναιμίας ή άλλα φάρμακα, όπως αντιβιοτικά, για την καταπολέμηση ευκαιριακών λοιμώξεων. Αυτές οι υποστηρικτικές θεραπείες βοηθούν στην πρόληψη ή τη θεραπεία των συμπτωμάτων και των επιπλοκών του ΜΔΣ, αλλά δεν αποτελούν άμεσες θεραπείες για τη νόσο.

Αυξητικοί παράγοντες

Η πλειονότητα των συμπτωμάτων στα ΜΔΣ οφείλεται στην ύπαρξη πολύ λίγων αιμοποιητικών κυττάρων. Έτσι, μπορούν να χορηγηθούν αυξητικοί παράγοντες (συνήθως σε ενέσιμη μορφή) για να επιταχυνθεί η διαδικασία παραγωγής τους στον μυελό των οστών.

Μεταμόσχευση μυελού των οστών/βλαστικών κυττάρων

Η μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων είναι η μόνη θεραπεία με δυνατότητα θεραπείας του ΜΔΣ. Κατά τη διαδικασία αυτή, θα χορηγηθούν πρώτα πολύ υψηλές δόσεις χημειοθεραπείας για να σκοτώσουν τα παθολογικά κύτταρα του μυελού των οστών και να αποτρέψουν περαιτέρω παραγωγή τους, και στη συνέχεια θα μεταμοσχευθούν νέα βλαστοκύτταρα για την αποκατάσταση του μυελού των οστών.

 

Σήμερα τρέχει ένας μεγάλος αριθμός μελετών διεθνώς με στόχο την ανάδειξη νέων θεραπευτικών παραγόντων, προκειμένου κάποια στιγμή να αλλάξει η φυσική ιστορία των ΜΔΣ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη έγκριση το 2020, της λουσπατερσέπτης. Του 1ου φαρμάκου που εγκρίθηκε για τα ΜΔΣ, εδώ και μία 10ετία. Το luspatercept, είναι ένας πρώτος στην κατηγορία του παράγοντας ωρίμανσης ερυθρών. Ο παράγοντας αυτός, ο οποίος χορηγείται υποδορίως ανά 3 εβδομάδες, έχει ένδειξη για την υποομάδα ασθενών με χαμηλού ή ενδιάμεσου κινδύνου ΜΔΣ με δακτυλιοειδείς σιδηροβλάστες, οι οποίοι είναι εξαρτώμενοι από μεταγγίσεις και δεν ανταποκρίνονται στην ερυθροποιητίνη. Μετά είναι το Venetoclax. Το Venetoclax, είναι ο πρώτος στην κατηγορία του ισχυρός αναστολέας της BCL2 αντι-αποπτωτικής πρωτεΐνης, η οποία βοηθά την επιβίωση των κυττάρων του όγκου και έχει συσχετιστεί με αντίσταση στη χημειοθεραπεία. Έτσι, αναστέλλοντας την BCL2 πρωτεΐνη, το Venetoclax αποκαθιστά τον κυτταρικό θάνατο που φυσιολογικά θα έπρεπε να συμβαίνει. Τέλος, μεταξύ αρκετών νέων φαρμάκων που εξετάζονται σε ασθενείς με ΜΔΣ, ξεχωρίζει το Magrolimab; Ένας πρώτος στην κατηγορία του ισχυρός αναστολέας σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού μας, ο οποίος στοχεύει τo CD47 αντίσωμα. Το CD47 εκφράζεται στα καρκινικά κύτταρα τα οποία διαφεύγουν της φαγοκυττάρωσης και αναστολή της σηματοδότησης του με τον παράγοντα αυτό οδηγεί σε φαγοκυττάρωση και εξόντωση των καρκινικών κυττάρων.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

Διαταραχές Πήξης Του Αίματος

Γενική Αιματολογία

Γενική Αιματολογία

Αιματολογικές Κακοήθειες